Refleksje

W pełnej krasie

Rąbek mojej duszy. Hau, hau.

W pełnej krasie

W pełnej krasie

Tym razem będzie bardzo osobiście, uchwylę wam rąbka swojej duszy. Będzie w jakiś sposób o mnie, ale głównie o moim kompanie. Niestrudzony upór w pogoni za tym, co kocha najbardziej, wielka miłość do towarzyszki podróży, bystre oczy, wyjątkowa umiejętność nimi łypania, nadprzyrodzona umiejętność chwytania rzepów i wieloletnia pasja wobec jeży, słowem – mój pies, Dolar.

Poza uchyleniem skrawka duszy, wpis zawiera informacje użyteczne dla tych, którzy chcą się tu przeprowadzić i planują transfuzję swojego zwierza z Polski na La Palmę. A także informacje bezużyteczne, ale, jak to u mnie, fajne. Nie wiem kogo to może obchodzić i dlaczego, ale wiem, że będzie, bo lubicie mnie czytać 🙂
(więcej…)

Przez Kinga, temu
El Remo

La Palma jako reset mózgu

Graja

Graja. Fot. Joshua

Mam dość – rzekła prawa półkula do lewej półkuli wewnątrz głowy, gdy po raz setny z rzędu tyłek usiadł przed tym samym biurkiem, a usta wypiły tę samą kawę z tego samego kubka.

Wsiadły więc półkule, tyłek i usta wraz z całą resztą ciała w samolot i wylądowałay po trudach i znojach przesiadek na lotnisku SPC.

 

(więcej…)

Przez Kinga, temu
Wszędobylski gekon

Gekon nasika ci w oko. Bezużyteczne informacje o La Palmie

Gekon

Gekon

“Gruba jesteś!” – tak codziennie witała mnie, wystawiając w uśmiechu na światło słoneczne swoje niezbyt kompletne uzębienie, blisko dziewięćdziesięcioletnia sąsiadka z naprzeciwka. Na co uśmiechałam się i równie radośnie, acz pięć razy głośniej, odkrzykiwałam jej “dziękuję!”, odpokazywując jej moje dużo bardziej pełne uzębienie, a i tak nie zawsze mnie słyszała. (więcej…)

Przez Kinga, temu
Życie pod palemką

Jak wyrwać Kanaryjkę czacie

Zupełnie poważna rozmowa ze znajomym bywającym często na czatach: – Wiesz jakie jest jedno z pierwszych pytań, jakie zadają laski z czatów La Palmy, Teneryfy i tak dalej? – No? – “Pracujesz?” AAAAAAAAAAAA!!! 😀

Przez Kinga, temu
Puerto Espindola

Chcielibyście tu mieszkać?

Jak się przeprowadzić na Kanary? Jak zdobyć pracę? Ile kosztuje życie na La Palmie? W obliczu regularnych zapytań o rzeczy mało urlopowe, sporządziłam bardzo subiektywny poradnik potencjalnego emigranta. Nie wątpię, że będzie komuś przydatny. Przy okazji macham rączką niedawnym nowym narybkom La Palmowym po świeżej przeprowadzce! 🙂 Mam nadzieję, że Wam Czytaj dalej…

Przez Kinga, temu
typowy kanaryjski sos mojo

Przywieź sobie wypas z Kanarów

Plastikowego delfina, ręcznik z napisem Canary Islands i breloczki dla tych mniej ważnych znajomych polecam wziąć i rytualnie podpalić. Skoro czytasz tę stronę, to znaczy, że jesteś człowiekiem niebanalnym i byle chały sobie nie weźmiesz. Ręcznie tkany jedwab, cygara, najlepszej jakości alkohol i przyklejony na twarzy niedosłownie banan, to tylko niektóre z moich propozycji…

  1. Ręcznie robione cygara z La Palmy, fot. Karolina Bazydło

    Ręcznie robione cygara z La Palmy, fot. Karolina Bazydło

    Cygara. Gdy na palmeryjskim stole ląduje cedrowe pudełko, to znaczy, że zaczyna się rytuał cygara. Prawdziwy wielbiciel płucze najpierw usta, aby lepiej docenić smak tytoniu, potem zbliża cygaro do ucha, zgniata i słucha, jak chrupią zwinięte liście. Zapalając cygaro długą zapałką palacze wchodzą w dialog z chmurą dymu. Purero, czyli wytwórca cygar, poprzez odpowiednią mieszankę (palmeryjski tytoń miesza się z innymi, aby złagodzić jego intensywny smak) i zrolowanie osiąga biały popiół, bardzo doceniany przez prawdziwych palaczy. (więcej…)

Przez Kinga, temu

Rejs Ęgry Kanary, Raport nr 01

Marina La Palma, jacht Garañón, over! Jakoś tak się wydarzyło, iż opiekuję się lingwistyczno-gastronomiczno-załatwianiowo-przewodniczo w rejsie po kanarach, w raźnym jachchie wypłynęło nas 6 polskiego chłopa i dziewcza, a w tej chwili, pisząc z Mariny na La Palmie, po długiej falistej drodze, jest nas już więcej, a obok dobił drugi Czytaj dalej…

Przez Kinga, temu

2 miesiące w 58 zdjęciach

Widok od środka

Jasnikia przy rio muerto. Widok od środka

Dopiero gdy człek wyrwie się ze swojej jednej rzeczywistości w drugą, potrafi spojrzeć innym okiem na rzeczy oczywiste. Przyjechawszy na Święta do Polski, przeglądam aparat fotograficzny i zadaję sobie pytanie – jakim cudem mi się wydawało, że ja nie mam o czym pisać? Jak to dobrze, że cykam ciągle fotki całego mego otoczenia, gdyby nie to, nie zdałabym sobie sprawy z tego, że przecież tyle się działo, stało.

Wybrałam ich parę, i jedna z drugą często nie ma przyczynowo – skutkowo wiele wspólnego. Do oglądania jako ścieżka dźwiękowa proponuję duet Świętej Świeżo Pamięci Cesarii Evory z Zielonego Przylądka oraz lokalnego, kanaryjskiego hmmm… barda? Poety śpiewanego? Pedro Guerra, nietykalna świętość i ikona dumy kanaryjczyka (więcej…)

Przez Kinga, temu