Graja. Fot. Joshua
Mam dość – rzekła prawa półkula do lewej półkuli wewnątrz głowy, gdy po raz setny z rzędu tyłek usiadł przed tym samym biurkiem, a usta wypiły tę samą kawę z tego samego kubka.
Wsiadły więc półkule, tyłek i usta wraz z całą resztą ciała w samolot i wylądowałay po trudach i znojach przesiadek na lotnisku SPC.
Gekon
“Gruba jesteś!” – tak codziennie witała mnie, wystawiając w uśmiechu na światło słoneczne swoje niezbyt kompletne uzębienie, blisko dziewięćdziesięcioletnia sąsiadka z naprzeciwka. Na co uśmiechałam się i równie radośnie, acz pięć razy głośniej, odkrzykiwałam jej “dziękuję!”, odpokazywując jej moje dużo bardziej pełne uzębienie, a i tak nie zawsze mnie słyszała. (więcej…)
Uciekający w rytm techniawy rycerze i księżniczki? I to na La Palmie? W tym klipie jest wszystko, nawet Tunel Pogodowy 🙂 Z kategorii “tak dziwnej i niepasującej konceptem rzeczy dawno nie widziałam”, lapalma.pl prezentuje: Ray Castellano, Yucatan 🙂
Prezydent hm, jakby to przetłumaczyć… Królewskiego Stowarzyszenia Kosmologicznego (Real Sociedad Cosmológica de Santa Cruz de La Palma) – Carlos Lugo Hernández, przyznał nam taki dyplom za krzewienie wiedzy o La Palmie. Lans. Teraz nic tylko druknąć i powiesić w sypialni.
Kiełkowanie mango
Sprzedam Wam sprawdzony myk na niezawodne wykiełkowanie mango. I choć w Polsce nie wyląduje w żadnym ogródku nie uniknąwszy rychłej śmierci przez zamarznięcie, funkcjonuje w domach w doniczkach i jako całkiem fajny prezent 🙂 (więcej…)
Szybki przegląd ogródka po (i w trakcie) długiej, długiej suszy, z palmeryjczykami odbębniającymi taniec deszczu w roli drugoplanowej. Gwoli dumy, drzewko papajowe kilka lat temu zasiane przeze mnie własnoręcznie, z nasionka zeżartej własnoustnie papai, pielęgnowane starannie w doniczce kilka lat, roślina wsadzona rok temu do ziemi – pierwszy raz owocuje! Jeee. (więcej…)
Plastikowego delfina, ręcznik z napisem Canary Islands i breloczki dla tych mniej ważnych znajomych polecam wziąć i rytualnie podpalić. Skoro czytasz tę stronę, to znaczy, że jesteś człowiekiem niebanalnym i byle chały sobie nie weźmiesz. Ręcznie tkany jedwab, cygara, najlepszej jakości alkohol i przyklejony na twarzy niedosłownie banan, to tylko niektóre z moich propozycji…
Ręcznie robione cygara z La Palmy, fot. Karolina Bazydło
Cygara. Gdy na palmeryjskim stole ląduje cedrowe pudełko, to znaczy, że zaczyna się rytuał cygara. Prawdziwy wielbiciel płucze najpierw usta, aby lepiej docenić smak tytoniu, potem zbliża cygaro do ucha, zgniata i słucha, jak chrupią zwinięte liście. Zapalając cygaro długą zapałką palacze wchodzą w dialog z chmurą dymu. Purero, czyli wytwórca cygar, poprzez odpowiednią mieszankę (palmeryjski tytoń miesza się z innymi, aby złagodzić jego intensywny smak) i zrolowanie osiąga biały popiół, bardzo doceniany przez prawdziwych palaczy. (więcej…)
Życie. Z dedykacją dla źrenicożercy, jeśli to były jednak źrenice kozy, to sorry, ale to chyba niewiele zmienia.
Zapinać pasy… Lądowanie na La Palmie okiem pilota 🙂 Zgodnie z plotą ogólną, wśród pilotów lądowanie na La Palmie ma famę lądowania na lotniskowcu. Ładne zdjęcia i wypasiona reklama Condora. Pierwszy filmik fajniejszy jakiś takiś 🙂
Ęgry Kanary, nasz rejs
Teneryfa
Teneryfski księżyc delikatnie pieścił swą łuną wilgotny plastik pokładu, gdy z bagażami władowaliśmy się do portowego baru, celem konsumpcji paru kufli Dorady. Mała knajpka nie tylko przeszła test piwny, ale i test kalmarów, więc uznaliśmy, że Teneryfa odfajkowana i następnego dnia z rańca można opuścić port.
Nazajutrz teneryfskie słońce delikatnie muskało swymi promieniami wilgotny plastik pokładu, gdy władowaliśmy się weń z zaopatrzeniem żywnościowo-trunkowym. Adam i Ewa (wówczas jeszcze bez jabłka, węża i grzechu) + Monia popłynęli łódeczką do Santa Cruz de Tenerife, a my w międzyczasie oddajac się w bezlitosne i omylne ręce GPSa, po wielu kółkach, oddaliśmy wynajęty samochód i zrobiliśmy szybki sajtseeing.
Santa Cruz de Tenerife, Teneryfa
Zahaczyliśmy o pchli targ, odbywający się co weekend w przybrzeżnej części miasta, ale powstrzymałam się od kupna jakże atrakcyjnych gadżetów, takich jak ładowarki do nokii z 1997 roku czy sedesu. Brakowało tylko używanych protez, a pewnie, jakby dobrze poszukać, to by się znalazły.
Wypłynęliśmy. Morze było całkiem spoko, a ja tylko modliłam się wewnętrznie, co by takie pozostało – po 2,5 miesięcznym rejsie po Morzu Północnym uważałam się za z lekka wyczuloną na fale powyżej 2 metrów. Płynęliśmy aż do wieczora, przy akompaniamencie grupki delfinów. (więcej…)